Zodra ik de kinderen naar school gebracht heb, fiets ik nog snel even langs de apotheek en onderweg valt het mij op dat er een hele horde vrouwen bij de zeeman staat. Op de weg terug fiets ik er weer langs, in een slakkentempo dit keer.
Op de ramen van de winkel zie ik ‘ALLES 50% KORTING’ en ‘LAATSTE SALE’. Er staan een stuk of 15 vrouwen met lege boodschappen tassen in de aanslag. Ze staan op een kluitje recht voor de deur. Ik kijk hoe laat het is, bijna 9 uur. De winkel zal zo wel opengaan. En dan is het dringen geblazen. Een enkeling staat met een kinderwagen, dat is een obstakel, of juist een bonus om je territorium mee af te bakenen. Zouden ze een tactiek hebben? Deze met elkaar gedeeld hebben? Die ene vrouw gaat vast direct naar de babykleertjes. De ander is van plan vooral veel spijkerbroeken in te slaan voor haar zoon. Weer een andere vrouw gaat de focus leggen op het speelgoed, want dat verkopen ze binnenkort niet meer. En dan heeft ze de cadeautjes kast maar weer gevuld.
Het is jammer dat ik hier niet even kan staan kijken, want ik moet gauw doorfietsen naar mijn thuiswerkplek. Ik vind dat oprecht jammer. Want ik had mij graag gemengd in het gezelschap om dit alles even lekker te aanschouwen. En dan weer de rust in de winkel ervaren, zodra deze horde dames weer op weg naar huis zijn. Daar waar zij beginnen aan een ochtend zonder kinderen, in een heerlijk stil huis.
Hèhè, eerst even die welverdiende bak koffie met een gevulde koek, denken ze, terwijl ze op de bank ploffen en tevreden naar de uitgestalde koopjes kijken.
Anna schrijft 