Het was half 9 in de ochtend en ik reed op de fiets naar mijn afspraak toe. Ik moest even wachten bij het stoplicht, dus ik keek naar de overkant, waar ook mensen stonden te wachten op een groen licht. Op een scootmobiel zaten twee mensen naast elkaar gepropt op de stoel. De scootmobiel zelf had een oranje vlaggetje die ik zag uitsteken aan achterkant. Voor een mandje, waar ik twee blikjes energy in zag liggen bovenop een zwarte handtas. Achter het stuur zat een vrouw van zo’n 50+ en daarnaast een jonge meid. Moeder en dochter?
De vrouwen aten van een saucijzenbroodje. De oudere vrouw had lang bruin haar dat ze los droeg achter haar oren. Boven op haar hoofd was een flink stuk uitgroei te zien.(ook wel gekscherend de landingsbaan genoemd) Dochter had ook bruin haar, die had het in een staartje gebonden. Beiden droegen een zwarte jas met een bontkraagje
Ik vulde in dat het moeder en dochter waren die zojuist hun ontbijt gescoord hadden bij de Jumbo, waar elke donderdag de saucijzenbroodjes of de energy blikjes in de aanbieding waren. Dat konden ze goed gebruiken na hun nachtdienst in de Deventer koekfabriek, die hier vlakbij is. De fabriek die welbekend staat om de geur die zich door Deventer heen verspreidt als je in de buurt fietst. De geur die medewerkers tot diep in hun poriën met zich meedragen, waardoor zij zelf geen koek meer kunnen zien. De geur die voor toeristen helemaal fantastisch is en die dan ook graag de Deventer koek winkel bezoeken in de stad om dit mee naar huis te kunnen nemen.
Het stoplicht ging op groen en ik keek nog even om toen ze langs mij heen scheurden. Ik zag een geel hesje over de stoel hangen van ‘Scootmobiel vereniging de stokvisrijders’. De stokvisrijders zijn een begrip in Deventer. Zij doen gezellige tochtjes met elkaar op hun scootmobiel en drinken dan nog een bakkie met elkaar. Vrijwel direct dacht ik terug aan die ene cursus die ik had gedaan bij de stokvisrijders om mij in te kunnen leven in mijn cliënten, die ik daar naar toe doorverwees. Wat een lol had ik met Arie, die ons bloedserieus de instructies gaf. En vervolgens het scheuren door de bochten achter mijn collega aan toen hij even afgeleid was. Ja, ik snap die moeder en dochter wel.
Anna schrijft 